Zorgkracht: “Blij zonder bijstand”

“Ik ben zo blij”, zegt Agniezska als ze vertelt over het Zorgkracht-traject dat ze afgerond heeft. “Zorgkracht zorgde ervoor dat ik uit de bijstand ben.” Samen met haar dochters Julia en Laura woont Agniezska 8 hoog in een flat in Bergen op Zoom. Aan de voorkant kijkt ze over bossen, achter het balkon in de kamer strekt Bergen op Zoom zich uit. De meiden kijken televisie. Agniezska straalt als ze vertelt. “Door de opleiding is mijn Nederlands echt veel beter geworden. De juffrouwen van de opleiding waren heel goed. En ik was natuurlijk ook heel gemotiveerd.”

Agniezska (32) uit Polen woont acht jaar in Nederland. Toen ze zwanger was van de eerste, moest haar partner de gevangenis in. “Ook daarna heeft hij niet echt geholpen met de opvoeding.”Ze woonde in die tijd in Steenbergen, werkte bij Forever21. Ze krijgt last van haar rug en belandt in de ziektewet. “Ik ben heel lang thuis geweest en kon geen werk vinden. Vooral ook omdat ik inmiddels twee kinderen had. De opvang voor de kinderen was echt een obstakel om werk te vinden. Naar hun vader was niet echt een oplossing. Dat zou onverantwoord zijn. Ik heb wel een goede vriendin, maar ook op haar kon ik niet echt rekenen om mijn kinderen op te vangen.”

Rekenen

Mijn doel was om in de zorg te werken. Het is fijn om te helpen en in de zorg is altijd werk. En mijn oma in Polen is ziek en ik kan haar niet helpen, omdat ik hier woon. Maar om te werken in de zorg moet je een opleiding hebben. Ik kon niet naar Curio. Ik heb wel niveau 3, maar vanuit Polen. Dat paste niet. Bovendien moet ik mijn rekenen verbeteren. Ieder moment dat ik tijd heb, maak ik daarom mijn rekenhuiswerk.” Uit de kast komt een rekenschrift. Ook het basisboek dienstverlening ligt op tafel.

Op tijd op m'n werk

Door Zorgkracht kon Agniezska wel een opleiding volgen en liep ze stage in de zorg. Inmiddels heeft ze een baan bij Anna voor Zorg. Toch loop je als alleenstaande moeder dan nog tegen flink wat praktische problemen aan. “Ik moest een plaats vinden bij een gastouderbureau of kinderopvang. Maar vaak is de BSO pas om 7:00 uur open. Dan moet ik eigenlijk al op m’n werk zijn. Bovendien moest ik voor allebei m’n dochters een plek vinden. Gelukkig is het toch gelukt. Ik werk nu vier dagen tot 12:30 uur en ben dus op tijd thuis als de meiden uit school komen”.

Dankbaar

Agniezska geniet van het werk wat ze doet en ze zegt met een knipoog tegen Lisa van Zorgkracht “Ik wil nooit meer naar jullie terug. Het is geweldig wat jullie voor me gedaan hebben, maar ik werk nu in een heel leuk team met lieve collega’s en ben uit de bijstand. Ik heb iedere dag zin om op te staan en te gaan werken. En ook de patiënten zijn heel dankbaar. Ik help mensen bij het douchen en bijvoorbeeld bij het aantrekken van een bh of steunkousen. Bij een mevrouw met kanker maak ik iedere dag een praatje. Weer bij een ander verzorg ik een wond met zalf en zinkolie. Medicijnen met