25 oktober 2020
HILVERSUM LOOPT VOL MET BRABANDERS!
LEO ALKEMADE
Net als Art Rooijakkers verhuisde Brabander Leo Alkemade naar Amsterdam. Hij reed niet veel later echter met piepende banden terug naar Tilburg. Benieuwd naar zíjn antwoorden op onze vragen.
Hoe logisch was het, toen je jonger was, dat je ooit Brabant zou verlaten?
“Zoals ieder kind wist ik niet beter dan dat ik zou blijven wonen in het dorp waar ik opgroeide. Maar naarmate ik ouder werd, besefte ik dat dat wereldje misschien te klein zou zijn. Ik wilde het theater in, dus dan moet je natuurlijk het hele land door. Omdat ik dacht dat het voor mijn werk belangrijk was om in Amsterdam te wonen, ben ik daarheen verhuisd. Ik stond ook heel snel weer terug in Brabant. Ik miste de Brabantse gemoedelijkheid, het bourgondische en het ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’. Nederland is gelukkig klein genoeg om te kunnen kiezen waar je het liefst woont. Vanuit Tilburg sta je zo overal. In vijf kwartier sta ik bijvoorbeeld op de dam in Amsterdam.”Hoe anders is Hilversum dan Brabant en hoe was het voor jou om je daaraan aan te passen?
“Mensen denken vaak dat ik veel in Hilversum ben, maar dat valt wel mee. Als je het hebt over de Hilversumse TV-wereld, dan is het contrast met Brabant helemaal niet zo groot. Je moest eens weten hoeveel Brabanders daar rond stiefelen! Ik kan er zo 20 opnoemen. Echt, Hilversum loopt er vol mee. Je moet voor de lol eens naar Comedyclub Toomler kijken; al die comedians, allemaal uit Brabant.”**Wat zijn tot nu toe de meest bijzondere of mooie dingen die je in je werk hebt bereikt of meegemaakt?
**“Het leukst vind ik dat ik voor mijn werk op plekken kom, waar je normaal gezien niet zo snel komt, zeker niet als je een druk gezin hebt zoals ik: een vrouw en vier kinderen. Voor mijn werk heb ik eens 10 dagen met de auto door Chili mogen rondrijden. Dat soort dingen zijn echt wel de krenten in de pap. Expeditie Robinson is ook zo’n voorbeeld. Ik hou van sporten en fysiek bezig zijn, dus dat ze dan net mij hiervoor vroegen, vond ik heel erg leuk. Maar de mooiste, meest bijzondere ervaring was toch wel de fietstocht in de Alpen, voor de Nierstichting. De aanloop daar naartoe, het trainen met de profs en de artsen. Dat je daar dan uiteindelijk fietst om geld in te zamelen, jezelf op die berg echt tegenkomt en dan na 160 kilometer aan de finish komt en een man je staat op te wachten. Een man die dagelijks aan de dialyse moet en wiens zoon waarschijnlijk hetzelfde lot zal treffen. Dan besef je wel hoe een bevoorrecht mens je bent met alles wat je hebt en doet.”Waar ben je op dit moment mee bezig?
“Ik ben nu bezig met de promotie van de film ‘Casanova’s’ die op 8 oktober in de bioscopen komt. Daarnaast wordt de film ‘Champagne’ over mij en mijn vader eindelijk werkelijkheid. Die film wilde ik al zo lang maken en volgend jaar september gaan we draaien. Verder komt er weer een nieuw seizoen van Sluipschutters én, deze mag in kapitalen: IK GA EEN PLAAT MAKEN! Ik schrijf al langer liedjes voor andere artiesten, maar nu ga ik ze ook zelf zingen. Het worden Nederlandstalige mooie luisterliedjes.”Welke vraag zou je aan jezelf willen stellen en wat is dan je antwoord? “Misschien dat ik mezelf wel zou vragen wat ik anders zou doen als ik 10 jaar terug in de tijd zou kunnen. Ik denk dat ik me dan wat meer op één specifiek ding zou focussen. Niet én panellid, én sketches doen, én zingen, én liedjes voor anderen schrijven, én presenteren. In plaats van alles een beetje, had ik misschien in één ding heel goed kunnen worden. Maar wat dan..., tja, dat weet ik niet zo goed. Wielrennen, de Tour winnen? Wat ik misschien toen wel al had moeten doen, is de film over mij en mijn vader iets meer prioriteit geven. Daar heb ik me te lang in laten tegenhouden. Gelukkig komt hij er alsnog.”
