Iedereen heeft het over zelfrijdende trucks en pakketdrones. Maar hoe ver zijn we echt, vandaag, op de weg en in de lucht? In deze korte update zetten we het onderscheid tussen hype en werkelijkheid scherp neer, met concrete voorbeelden, cijfers waar beschikbaar en wat dit betekent voor jouw logistiek.
De kernvraag is simpel. Wat rijdt en vliegt er al betrouwbaar in productie en wat blijft voorlopig in de testfase? Het antwoord zit niet in spectaculaire demo’s, maar in stille uitrol bij verladers, hubs en 3PL’s. Laten we de balans opmaken.
Wat er nu al werkt in de praktijk
Beperkte autonomie in gecontroleerde zones: autonome trekkers op yards en terminaltrekkers op haventerreinen draaien 24 op 7, vaak met remote support.
Geautomatiseerde veiligheidsfuncties op trucks: rijstrookassistentie, adaptieve cruise control en noodremmen verminderen incidenten en brandstofverbruik.
Drones voor inspectie en inventaris: indoor stocktellingen in magazijnen en inspecties van daken en pijpleidingen besparen uren handwerk.
Teleoperated oplossingen: op afstand ingrijpen bij lastige manoeuvres of uitzonderlijke situaties verhoogt de uptime zonder volledig mensvrij te gaan.
Waar de hype groter is dan de uitrol
Volledig zelfrijdende langeafstandstrucks op openbare wegen blijven beperkt tot pilots met veiligheidschauffeur.
Pakketdrones aan de voordeur zijn schaars en blijven vaak beperkt tot landelijke gebieden, testcorridors en medische spoedlogistiek.
Volautomatische stedelijke last mile zonder menselijke touchpoint botst op infrastructuur, aansprakelijkheid en sociale acceptatie.
De drie grote drempels die tempo bepalen
Regelgeving en aansprakelijkheid: goedkeuring verschilt per land en zelfs per provincie. Wie is aansprakelijk bij een incident blijft vaak onduidelijk.
Randgevallen en weer: mist, natte bladeren, reflecterende markeringen en onverwachte wegwerkzaamheden vragen om data en training die jaren kosten.
Economie en schaal: de businesscase leunt op benutting, onderhoud en verzekeringen. Zonder schaal blijven kosten hoger dan verwacht.
Wat toonaangevende pilots ons nu leren
Corridorgerichte aanpak wint: vaste routes tussen hubs met redundante sensoren en vooraf gedefinieerde stopplekken laten consistente prestaties zien.
Mens in de lus werkt: remote operators die meerdere voertuigen bewaken en alleen ingrijpen bij afwijkingen verlagen kosten en vergroten veiligheid.
Mixed fleet is realiteit: autonome units draaien naast conventionele voertuigen. Dat vraagt om planning, telematica en duidelijke procedures.
Praktische stappen voor logistieke beslissers
Kies use cases met voorspelbare omgeving: yard automation, shuttletrajecten tussen vaste locaties en magazijninventaris per drone.
Bouw aan datafundament: high definition kaarten, incidentlogs en onderhoudsdata versnellen certificering en verbetering.
Start klein, schaal gericht: begin met één corridor of één yard, definieer KPI’s zoals veiligheidsincidenten, uptime, kosten per kilometer en schaal pas op bij stabiele trends.
Werk met ecosystemen: betrek verzekeraars, wegbeheerders, lokale autoriteiten en buren vroeg om doorlooptijd te verkorten.
Realiteit versus verwachting in 2025
De grootste winst van autonomie zit vandaag in veiligheid, voorspelbaarheid en operationele efficiency, niet in volledige vervanging van mensen. De sector beweegt stap voor stap, met echte waarde in gecontroleerde toepassingen en hybride modellen. Wie nu slim kiest, plukt straks als eerste de vruchten wanneer regelgeving en technologie verder op elkaar aansluiten.
Ben je benieuwd welke autonome use case bij jouw operatie past en welke KPI’s je het best volgt in de eerste zes maanden? Deel kort je context en routeprofiel in een reactie of neem contact op voor een snelle haalbaarheidscheck.
)
