In hart en ziel blijf ik een Brabander

John van den Heuvel was twee jaar toen hij met zijn ouders vanuit Amsterdam naar Eindhoven verhuisde. Zijn stiefvader kreeg een baan bij Philips waardoor de jonge John opgroeide in de lichtstad. Op zijn 18e ging hij terug naar de hoofdstad om zijn opleiding tot politieagent te volgen. Later werd hij rechercheur bij de criminele inlichtingendienst om vervolgens zijn carrière als misdaadverslaggever bij De Telegraaf te starten. Op dit moment woont de misdaadverslaggever in ’t Gooi, maar zijn Brabantse roots koestert hij nog altijd. “Ik denk nog altijd met heel veel plezier terug aan mijn jeugd waar ik naar de middelbare school ging op het Sint Joris College, mijn voetbalwedstrijden speelden bij EVV Eindhoven en mijn eerste biertje dronk op ’t Stratumeind. Ik  voel dan ook echt een band met deze stad en de regio. Als ik me onderdompel in de Brabantse gemoedelijkheid voelt dat nog altijd als een warm bad.”

“Eindhoven zit in mijn hart en ik kijk met veel plezier naar de groei die de stad en regio doormaken. Wat dat betreft is het niet te vergelijken met het Eindhoven van mijn eigen jeugd. De stad en regio worden volwassen, maar gelukkig zonder dat het ten koste gaat van de eigenheid die Eindhoven zo kenmerkt. Ik kom er dan ook nog regelmatig en altijd voelt het als thuiskomen. Niet in de laatste plaats omdat nog altijd een aantal goede jeugdvrienden hier heb wonen. Daarnaast ben ik, zoals mensen wel weten, een fervent PSV-supporter en dus vaak op de tribune te vinden. Ook ben ik regelmatig te gast in The Legend-Lounge. Een mooi initiatief waar ik leuke mensen ontmoet uit de wereld van showbizz, sport, cultuur en de zakenwereld. Een mooie mix waarbij het me met name aanspreekt dat ze zonder uitzondering succesvol waren of zijn in hun specifieke vakgebied, maar tegelijkertijd allemaal dicht bij zichzelf zijn gebleven. Dat herken ik ook heel erg mezelf. Ik doe me niet anders voor dan dat ik ben. What you see is what you get en als dat dan niet klikt, is dat jammer. Maar ik ben wel een mensen-mens. Ook ben ik iemand die weigert te denken in beperkingen die mijn werk onherroepelijk met zich meebrengt.  Ik pak liever de kansen die ik krijg. En die levensfilosofie hebben veel gasten van The Legend Lounge. En dat vind ik mooi. Dit zijn dan ook bijeenkomsten waar ik enorm van kan genieten.”

Want dat het niet altijd genieten is voor John, is natuurlijke een publiek geheim. De moorden op advocaat Derk Wiersum en zijn collega-misdaadverslaggever Peter R de Vries hebben aangetoond dat de huidige criminelen nergens meer voor terugdeinzen. Ook Van den Heuvel wordt als misdaadverslaggever bedreigd door de onderwereld en in het bijzonder vanuit de entourage rondom Redouan Taghi, hoofdverdachte in de zaak tegen de ‘mocro-maffia’. Met als gevolg dat Van den Heuvel al weer geruime tijd 24/7 wordt beveiligd. Regelmatig krijgt hij dan ook de vraag of het dit allemaal waard is. John: “Mijn antwoord is dan steevast  en volmondig ‘Ja, dat is het waard.’ Ik weiger namelijk om te capituleren onder de druk van de georganiseerde misdaad, want dan krijgen zij hun zin en is het einde zoek. Dat worden we een narco-staat waar en dat moeten we met zijn allen niet willen. Of het nu ik en mijn collega’s zijn, de vertegenwoordigers van de rechtspraak of andere mensen die te maken krijgen met deze figuren, als we niets doen, wordt het van kwaad tot erger en in wat voor maatschappij leven we dan? We kunnen niet tolereren dat de misdaad welig tiert. Ik kan dat in ieder geval aan mezelf niet verkopen en dus blijf ik strijdbaar. Daarnaast vind ik mijn werk ook gewoon leuk en heb ik, in tegenstelling tot wat veel mensen denken, ook een mooi en goed leven. Ook al ken in mijn beperkingen.”

Niet in de laatste plaats dankzij de steun die John vanuit zijn directe omgeving ervaart, zoals van het gezin, de familie, vrienden en kennissen en collega’s. Het zorgt er voor dat John iemand is die positief in het leven staat. Iemand die zich niet tegen laat houden door zijn persoonlijke situatie. Zo is John, naast misdaadverslaggever ook directeur van zijn eigen productiehuis waarmee hij diverse TV-formats produceert. “Ik ben inderdaad sinds 10 jaar ook ondernemer en ik moet zeggen dat bevalt me heel erg goed. Ik ben nooit iemand geweest die de gemakkelijke weg heeft gekozen. Ik vind het leuk om mijn grenzen te verleggen. En daar leent het ondernemerschap zich natuurlijk uitstekend voor. Ik vind het leuk om spraakmakende programma’s te maken. En dat hoeven dan niet alleen misdaad-gerelateerde formats te zijn. Zo hebben we onlangs een  leuke documentaire gemaakt over het succesvolle team van PSV dat in 1988 de Europacup 1 (de huidige Champions League) won. Ook dat past bij me, omdat ik me nog kan herinneren hoe bijzonder dit was. Dat zijn de momenten waar Eindhoven, PSV en mijn persoonlijke trots samenkomen. Zeg nou zelf, dat is toch geweldig?”

Trots op zijn roots, de stad en zijn club. Maar bovenal ook gelukkig met de mensen om hem heen en altijd met een open mind naar mensen die hij nog mag leren kennen. Het zorgt er voor dat John gewaardeerd wordt als echtgenoot, vader, collega en vriend. “Ik ervaar het als een compliment dat je me zo karakteriseert. Ik hoop dat dit beeld in balans is met de werkelijkheid. Dan doe je het volgens mij heel aardig. Wat ik in ieder geval niet probeer te doen is heel hoog van de toren te blazen. Dat zit namelijk niet in mijn karakter. Ik denk dat dit toch mijn Brabantse opvoeding is. Wel wil ik de dingen die ik goed zo goed mogelijk doen. En dan zie ik wel wat het me brengt. Een grote televisieprijs? De scoop van het jaar? Of toch een meer prominente rol binnen PSV? Jij somt ze nu even zo op, maar ik zal je eerlijk zeggen dat ik daar nog nooit een moment serieus over na heb gedacht. Ik heb namelijk geleerd dat je niets voor 100 procent kunt plannen en dat dingen altijd anders kunnen lopen dan je gedacht had. Dus ik sluit nooit iets bij voorbaat uit of het moet zijn dat ik ooit bij Ajax aan de slag ga. Maar zonder gekheid, waarom zou je je  nu druk maken over iets wat in de toekomst verscholen ligt? Het is net als bij voetbal, als je de kans krijgt moet je het doelpunt maken. Maar wanneer die kans komt weet je nooit. Je moet er alleen voor zorgen dat je er staat als het moment daar is. En daar werk ik elke dag zo hard mogelijk voor.”