Brabantse kinderen spelen mee in Hallo familie in Oosterhout, Tilburg en Eindhoven

IN OOSTERHOUT, TILBURG EN EINDHOVEN Maas theater en dans is in maart drie keer te zien in Noord-Brabant met de familievoorstelling Hallo familie (8 tot 108 jaar): op zaterdag 9 maart (15:00) in Theater De Bussel, Oosterhout, op zondag 10 maart (15:00) in De Nieuwe Vorst, Tilburg en op vrijdag 15 maart (19:00) in Parktheater, Eindhoven. Extra bijzonder, want naast zeven professionele performers spelen er ook in iedere voorstelling een oma en een kind mee. In Noord-Brabant zijn dat Lotte Bos uit Den Bosch), Liloe Verveer uit Tilburg en Loes Raaijmakers uit Bodegraven. Hallo familie (8 tot 108 jaar) Het is druk in huis. Vader en moeder vieren feest, oma is op bezoek om op te passen. De nacht is lang en jij kan niet slapen. Maar dit avontuur lijkt wel een droom, met poppen die tot leven komen, een woeste zee in je slaapkamer en een buurman die verandert in een ijsbeer. En wie is toch dat groene mannetje? Hierna ga je heel anders naar je familie kijken. Hallo familie is een wonderlijk warme voorstelling, een cartooneske optocht met veel grappige en onverwachte gasten. Via de ogen van een kind zie je een familie die steeds vreemder en vrolijker wordt. Een dromerige dans- en theatermix van de makers van Liefde. Liefde won de Gouden Krekel 2017 en was genomineerd voor de VSCD Mimeprijs. “Herkenbaar, aanstekelijk en bovenal hartverwarmend” aldus de Mimejury. Nu kiest Merkx voor het thema familie, een terugkerend thema in haar werk. Oma’s en kinderen spelen mee Naast zeven professionals speelt er in elke stad een echte oma en een echt kind mee. De oma wordt in Oosterhout, Tilburg en Eindhoven gespeelt door Alied Zweep uit Nijmegen. De rol van het kind wordt in Oosterhout gespeeld door Lotte Bos (links, uit Den Bosch), in Tilburg door Liloe Verveer (midden, uit Tilburg) en in Eindhoven door Loes Raaijmakers (rechts), dochter van de Eindhovense technicus Peter Raaijmakers. Moniek Merkx over Hallo familie “Ik ga een echt kind en een echte oma centraal stellen en dat zijn dan vervolgens de enige normale mensen op het podium. Alle ouders, ooms en tantes ga je zien via een bizarre bril. Ze worden steeds wonderlijker, vreemder, carnavalesker. De voorstelling is een uitnodiging om die hele normale mensen die je dagelijks om je heen hebt, eens totaal anders te zien.”